• เมืองทิมพู (Thimphu) เมืองราชธานีแห่งสุดท้ายภูฏาน
• ทิมพู หรือในชื่อที่เป็นทางการของภูฏานว่า ตาชิโชซอง เป็นเมืองหลวงของภูฏานในปี พ.ศ. 2504 ในสมัยที่ท่านซับดรุง นัมเกล เดินทางมาเผยแพร่พุทธตันตระ – วัชรยานภูฏาน ทิมพูยังเป็นเมืองเล็ก ๆ ที่มีวัดอยู่เพียงสองสามวัดกับมีประชากรอยู่ไม่มากนัก
• เมื่อทิมพูได้รับการสถาปนาเป็นเมืองหลวงแล้ว จึงมีจำนวนประชากรเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนในปัจจุบันทิมพูมีประชากรมากกว่า 50,000 คน
• เมืองทิมพูตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำวัง ในเมืองมีถนนหลายสายตัดขนานไปกับแม่น้ำ และมีถนนเล็ก ๆ แคบ ๆ อีกหลายสายแยกไปตามจุดต่าง ๆ ในเมือง ถนนเหล่านี้เป็นเส้นทางคดเคี้ยวไปตามบ้านเรือนและวกวนขึ้นเนินไปยังอาคารทำเนียบรัฐบาล ที่ตั้งอยู่บนเนินเขาในเขตโมติตัง ถิ่นคนรวยภูฏาน ย่านใจกลางเมืองทิมพู มีถนนหลายสายตัดผ่านไปยังศูนย์การค้า Zanto Pelri Shopping Complex อันเป็นที่ชุมนุมร้านค้าและร้านอาหาร นับเป็นย่านชุมชนใหม่ในเมืองหลวงของภูฏานที่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองหลวงแห่งเดียวในโลกที่ไม่มีแม้แต่สัญญาณไฟจราจร ใช้ตำรวจจราจรสองคนให้สัญญาณมือตรงทางแยกใหญ่ซึ่งมีอยู่เพียงสองแห่ง
• ถนนสายหลักของทิมพู คือถนนนอร์ซิน ที่มีเส้นทางตัดผ่านกลางเมือง สองข้างทางบนถนนสายนี้เป็นที่ตั้งร้านค้าขนาดเล็กของชาวภูฏานและชาวอินเดีย
• ร้านค้าและโรงแรมส่วนใหญ่มารวมกันอยู่ตรงจุดตัดของวงเวียนด้านทิศใต้ ทิมพูเป็นเมืองเล็ก ถึงแม้จะมีถนนแยกหลายสายแต่ถ้าหากนักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวภูฏานนั้น ไม่หลงทางแน่ ทั้งเมืองทิมพูมีปั๊มน้ำมันอยู่เพียง 3 แห่ง แต่ละปั๊มสร้างแบบสถาปัตยกรรมภูฏาน ปั๊มที่อยู่ทางทิศใต้ของเมืองไม่ค่อยจะมีคนผ่านไปใช้ นอกจากคนในท้องถิ่น
• ถึงแม้ว่าทิมพูจะมีการก่อสร้างเพื่อขยายเมืองบ่อยครั้ง แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนภาพลักษณ์ของเมืองเท่าไรนัก เพราะภูฏานมีกฎห้ามไม่ให้ก่อสร้างอาคารสูงเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด (ไม่เกิน 4 ชั้น) การก่อสร้างอาคารใหม่ใด ๆ ก็ตามจะต้องก่อสร้างตามแบบสถาปัตยกรรมภูฏาน หลังคาจะต้องเป็นสีแดงหรือสีเขียวเท่านั้น
• สำนักงานท่องเที่ยวภูฏานอยู่ติดกับกระทรวงการค้าและอุตสาหกรรม หากต้องการเอกสารเกี่ยวกับการท่องเที่ยวภูฏานสามารถเดินเข้าไปขอเอกสารแจกฟรีได้เลย
• สถานที่ท่องเที่ยวในเมืองทิมพูมีหลายแห่ง แต่ละแห่งอยู่ไม่ไกลกัน สามารถเดินไปได้ ซึ่งการเดินเป็นวิธีเที่ยวเมืองทิมพูที่ดีที่สุด ถึงแม้ถนนจะวกวนพาเลี้ยวไปเลี้ยวมา แค่เดินไปตามตรอกซอกซอยต่าง ๆ ก็จะพบเห็นสิ่งที่น่าสนใจมากมาย รวมทั้งชีวิตประจำวันของชาวทิมพูด้วย
• สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นจุดเด่นของทิมพู คือ ตาชิโชซอง ซึ่งเป็นศูนย์กลางของการปกครองและศูนย์บัญชาการทางศาสนา และเป็นสัญลักษณ์เมืองทิมพู ตลาดขายของสดสุดสัปดาห์ ตลาดนัดวันหยุดของชาวภูฏาน พิพิธภัณฑ์การทอผ้าแห่งชาติ สนามกีฬาชางลิมิตัง หอเทเลคอม โมติตังย่านคนรวยของทิมพู และวัดบนเขาชากังข่า

• สถานที่ท่องเที่ยวเมืองทิมพู
• ตลาดนัดสุดสัปดาห์เมืองทิมพู (Thimphu Weekend Market)
• เป็นตลาดกลางแจ้งที่ชาวบ้านในชนบทเอาของมาขายกันในวันศุกร์ – เสาร์ – อาทิตย์ ตลาดอยู่ทางเหนือของสนามกีฬา ตลาดเป็นที่พบปะของชาวบ้านกับชาวเมือง ซึ่งจะมีโอกาสมาพบกันสัปดาห์ละครั้ง ในตลาดมีขายทั้งผักสดและผลไม้ตามฤดูกาล ภาพที่เห็นประจำคือ แม่ค้าชาวภูฏานขายพริกสดกองโต ๆ นอกจากอาหารแล้วยังมีสินค้าอื่น ๆ เช่น เสื้อผ้าและงานหัตถศิลป์ฝีมือชาวบ้านที่ใช้เวลาว่างจากงานในไร่นา ประดิดประดอยทำขึ้นมาขาย สินค้ามักจะมีเพียงชิ้นหรือสองชิ้น เพราะฉะนั้นถ้ามาเที่ยวภูฏานและได้มาเมืองทิมโพแล้วเห็นของชิ้นใดแล้วชอบใจก็ซื้อเลย เพราะถ้าไม่ซื้อก็จะพลาดโอกาส
• แต่ก่อนการคมนาคมในการมาเที่ยวภูฏานไม่สะดวก พ่อค้าแม่ค้าที่เดินทางมาจากต่างเมือง ต้องมาค้างคืนในตลาดและขายของกันบนพื้นดิน เวลาฝนตกต้องตากฝนกันทั้งวันทั้งคืน พื้นดินก็เปียกแฉะทุลักทุเลมาก ชาวเมืองทิมพูจะมาซื้อผักสดผลไม้สดกันที่ตลาดนี้ นอกจากอาหารสดแล้ว ยังมีเนื้อเค็ม ปลาเค็ม ชีส และเนย ต่อมาหน่วยราชการเมืองทิมพูมาดูแลเทปูนทำการยกพื้นให้ชาวบ้านขายของกัน ปัจจุบันตลาดวีคเอ็นด์มาร์เก็ตมีหลังคาแล้ว แต่ก็ยังไม่คุ้มแดดคุ้มฝนได้ทั่วบริเวณ
• โมติทัง (Motithang)
• โมติทัง เป็นย่านที่พักอาศัยอันสวยงามของทิมพู เจริญขึ้นในกลางทศวรรษที่ 1980 จากการสร้างโรงแรมโมตีทังขึ้นในปี ค.ศ. 1974 เพื่อเฉลิมฉลองวโรกาสที่พระเจ้าจิกมี ชิงเก วังชุก ทรงขึ้นครองราชย์ สมัยนั้นบริเวณรอบๆ โรงแรมยังเป็นป่าและอยู่ไกลจากถนนใหญ่เข้ามามาก แต่ในปัจจุบัน บนท้องทุ่งและที่ดินรกร้างที่เคยกั้นโรงแรมออกจากตัวเมืองกลับมีบ้านเรือนกลางสวนสวยผุดขึ้นมาเต็มไปหมด ส่วนทางโรงแรมโมตีทังเองก็มีแผนจะปรับปรุงใหม่และจะจัดตั้งแผนกทัวร์ขึ้นไว้ในโรงแรมด้วย
• วัดตันโก (Tango Goemba)
• วัดตันโกอยู่ห่างจากเมืองทิมพูไปทางทิศตะวันออก 12 กิโลเมตร วัดตั้งอยู่บนที่สูง การไปวัดจะต้องเดินขึ้นเนินสูง 280 เมตร ขึ้นไป วัดนี้สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 12 และมาก่อสร้างเพิ่มเติมจนมีสภาพอย่างที่เห็นอยู่ในปัจจุบัน โดยพระลามะฉายา “เทวะผู้บ้าคลั่ง” ในศตวรรษที่ 15
• อีกร้อยปีต่อมา ท่านซับดรุง นาวัง นัมเกล ได้มาปฏิบัติธรรมและนั่งสมาธิกรรมฐานในถ้ำที่อยู่ใกล้วัด ท่านซับดรุง นัมเกล ได้ช่วยป้องกันวัดจากการรุกรานของกองทัพธิเบต เจ้าอาวาสจึงยกวัดให้ท่านซับดรุง นัมเกล ปกครอง ท่านเป็นผู้แกะสลักพระพุทธรูปไม้จันทน์เป็นพระบูชาอยู่ที่วัดนี้
• ซิมโตคาซอง หรือป้อมซิมโตคา
• ซิมโตซอง มีชื่อเต็มว่า ซังงักซับดนโพดรัง แปลว่า วังคำสอนอันลึกซึ้งของนิกายตันตระ อยู่ห่างจากตัวเมืองทิมพูลงมา 6 กิโลเมตร อยู่ตรงบริเวณทางแยกที่ถนนสายทิมพู พาโร พุนโชลิง ตัดมาบรรจบกับถนนสายปูนาคา วังดี ชัยภูมิที่ตัั้งของป้อมถือเป็นจุดยุทธศาตร์และควบคุมเส้นทางเข้าออกทิมพูไว้ทั้งหมด
• ป้อมซิมโตคา สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1629 เสร็จสมบูรณ์ในปี ค.ศ. 1631 และปีค.ศ. 1634 ซิมโตคาซองต้องต้านรับศึกจากพวกลามะห้านิกาย แต่ทัพของท่านซับดรุงก็เป็นฝ่ายมีชัย ครั้นถึงปี ค.ศ. 1671 เมนจูร์ เท็นปา (เดสิคนที่ 3) จึงได้บูรณะป้อมแห่งนี้ขึ้นใหม่
• ในปี ค.ศ. 1961 พระเจ้าจิกมี โดร์จี วังชุกโปรดให้ดัดแปลงป้อมแห่งนี้ให้เป็นศูนย์การการศึกษาวัฒนธรรมสำหรับฝึกอบรมฆราวาสที่เป็นครูสอนภาษาซงคา ชื่อว่า สถาบันการศึกษาภาษาและวัฒนธรรม (LICS) เคยอยู่ทางตอนบนของป้อม มีผู้เข้าร่วมโครงการฝึกอบรม 500 คนในปี คศ.1989และถือเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยหลวงภูฏาน ปัจจุบันได้ย้ายที่ทำการไปตั้งอยู่ ณ เมืองตงซา เนื่องจากมีนักศึกษาจำนวนเพิ่มขึ้น
• วัดเชอรี (Cheri Goemba)
• อยู่ห่างจากวัดตันโกเพียงเดินครึ่งชั่วโมง อยู่สูงจากระดับน้ำทะเล 2,600 เมตร ทางเดินจากวัดตันโกไปวัดเชอรีต้องข้ามสะพานไม้ที่ทอดข้ามแม่น้ำวังและเดินขึ้นเขาไป ทิวทัศน์บริเวณนี้เป็นธรรมชาติสวยมาก ท่านซับดรุง นาวัง นัมเกล เป็นผู้สร้างวัดและจัดตั้งคณะสงฆ์ที่วัดนี้เป็นครั้งแรก เมื่อปี พ.ศ. 2163